در کتاب اشارات ابن سینا، نمط چهارم  و پنجم که یکی از مهمترین استدلالات اثبات وجود خداوند در آن ذکر شده در ادامه، بحث، به سایر موضوعات الهیاتی و من جمله حادث یا قدیم بودن عالم (عالم ایجاد شده یا از ابتدا بوده) می کشد.

ابن سینا نظر متکلمین را در این زمینه به شایستگی ذکر می کند و بعد نظر برخی از فلاسفه یا به تعبیر خودش حکما را و در نهایت نظر خودش را که الآن محل بحث من نیست.

این جمله برای من خیلی جالب بود که نمط پنجم با آن پایان می یابد:

«فهذه هی المذاهب، و إلیک الاختیار بعقلک-دون هواک- بعد أن تجعل واجب الوجود واحدا»

این مذاهبی بود که ذکر شد- همان نظر متکلمان و فلاسفه و...- بر توست هر کدام را که می خواهی عاقلانه و نه از روی هوای نفس اختیار کنی البته بعد از این که موحد شدی.

بزرگی مثل ابن سینا که امام روح الله(روحی فداه) در مصباح الهدایه در باره اش گفته اند: لم یکن له کفوا احد مثله این چنین آزاداندیش اما پایبند به اصول اعتقادی بحث می کند...

دعوا در توحید است دوست گرامی.. نه در هر مسئله سیاسی یا کلامی یا فلسفی یا ... . 

ذیل توحید، بحث بر سر هر موضوعی باز است... به شرط عقلانی انتخاب کردن!

بحث علمی و عقلانی و نقلی سرجای خودش... اما اتهام زنی و برچسب زنی و یکی را به کفر و الحاد مرتکب کردن و خارج از دایره خودی خواندن، راه بزرگان و فضلا و اکابر نیست.

فتامل! فتاملی!