خود را به تو می سپارم به دستان مومنت
همه نوجوانی قلبم در تسخیر امام بود...
با صحیفه امام مغز و روحم نیز تصاحب شد...
از التقاط و انحراف و تحجر و تجدد و تجمل و رفاه زدگی و دنیا خواهی و مقام جویی و اسلام آمریکایی و بی دردی و نفاق و ریا و .. به دستان مؤمن تو پناه می آورم
داغت را تسلیتی نیست... جز ادامه راهی که آغاز نمودی...

+ نوشته شده در شنبه سیزدهم خرداد ۱۳۹۱ ساعت 23:2 توسط فاطمه دلاوری پاریزی
|
آمده ایم تا برویم...