خودکارهای آبی دخترانه

پی نوشت 1-

خیلی از دوستان گلایه کرده بودند که چرا زودتر به اطلاعشان نرسانده بودم. باید عرض کنم من وقت خیلی کمی داشتم و در این مدت سعی کردم مباحثم را پخته کنم لذا حتی به خانواده ام خودم خبر ندادم. در نتیجه دوستان لطف کنند به بزرگواری خودشان ببخشند.

پی نوشت 2-

به نظرم دیروز امروز فردای جدید واقعا می خواهد کاری کند. حداقل این که فضای آزادی را برای گفتگو رقم زدند و با این که دیگر معاونین وزیر مرتب با ایشان تماس گرفته و گفته بودند برنامه را قطع کنید و ایشان با مشورت با آقای خواجه سروی قطع نکرده بودند یعنی اتفاقات خوبی در راه است انشاالله. امید که مستدام باشد.

گزارش کامل و تصحیح شده برنامه دیروز امروز، فردا

پی نوشت 5:

در همین رابطه: آیا دانشگاه اسلامی می شود؟ میلاد دخانچی

از صبح مدرسه بودم. ظهر که برگشتم مثل همیشه آن موقع از روز همسرم منزل نبودند. قدری استراحت کردم تا بتوانم پرانرژی برای برنامه عصر پنج شنبه ام آماده شوم که تلفنم زنگ زد.  تهیه کننده برنامه"دیروز، امروز، فردا" بود که گفتند: سری جدید برنامه آغاز شده و  می خواهند گفتگوهای انتقادی بین مسئولین و دانشجویان داشته باشند و گفتند بنده و دوتن دیگر از برادران که می شناختم و آقای خواجه سروی و آقای شریعتی، رئیس دانشگاه علامه طباطبایی به صورت تلفنی، قرار است در برنامه باشیم. موضوع، دانشگاه مطلوب است. پرسیدم چه کسی بنده را معرفی کرده اند: نام آقایی را گفتند که نمی شناختم. اجازه خواستم قدری فکر کنم. با همسرم تماس گرفتم و ایشان گفتند: « بحث دانشجویی است، اگر دوست داری برو»  کار سخت تر شد. نشستم و حرف هایم را مرور کردم و احساس کردم اینقدر حرف برای گفتن دارم که ارزش داشته باشد ده دقیقه وقت رسانه ملی را بگیرم.

تهیه کننده محترم دوباره تماس گرفتند و گفتند: آن دو نفر را نیافته اند و آقای دیگری قرار است بیایند. من هم تصمیمم را اعلام نموده و شروع به مرور و دوباره خوانی مباحث مهم حضرت آقا، مقاله ها، جزوه ها، اخبار و بیانیه ها و مطالبی که در این زمینه داشتم کردم. بعداز آماده کردن پیش نویس ابتدایی با چند نفر از اساتید صاحب نظر و صاحب رای و تعدادی از دوستانم تماس گرفتم و نظرات ایشان را هم جویا شدم و در نهایت با همکاری و همراهی صمیمانه، دلسوزانه و البته مدبرانه همسرم، متن نهایی را آماده کردم.  نگران بودم. نگران وقتی که بهتر بود در اختیار اساتید و دانشجویان لایق تر قرار بگیرد و حالا قرعه فال به نام من افتاده بود. دو رکعت نماز استغاثه به حضرت حجت(علیه السلام)، دلگرم کننده ترین اتفاق بود.

کمی مانده به حرکت مشخص شد نفر دیگر آقای درویش از دانشگاه شریفند. شب با همراهی و همدلی همسرم به استودیوی 14 رفتیم. عوامل برنامه وقتی همسرم را شناختند بهشان گفتند که ایشان هم جلوی دوربین بیایند ولی ایشان نپذیرفتند.

بدون این که گریم شوم جلوی دوربین رفتم. هنوز دلیلش را نمی دانم... . آقای درویش که آمدند همسرم گفتند: ایشان آدم مودب و متینی است و نگران نباشم. برنامه آغاز شد.

همسرم و تعدادی از عوامل شدیدا پشت دوربین ها بال بال می زدند و من گرم حرف هایم بودم. در اولین میان برنامه هم همسرم و هم دو تن از عوامل تذکر دادند که خیلی تکان می خورم

بعد از برنامه دیدم پیامک های زیادی از طرف خانواده مبنی بر همین تکان خوردن ها آمده. به برادرم گفتم: تصور کردید استرس دارم که تکان می خوردم؟ گفت: نه، مشخص بود از شیطنتته.

خلاصه شب گذشت و من بازخوردهای جالبی گرفتم:  از کسانی که متاسفانه توجیه مدیریتی آقای خواجه سروی ایشان را قانع کرده بود که کرسی های زیادی برگزار شده !!! تا افرادی که تشویق کردند و یا نقدهایی داشتند.

به هر حال تصورم این است که دغدغه مندان اسلامی سازی دانشگاه ها در این کشور کمتر از آنی اند که به شماره آیند...

آقای درویش هم گزارشش را در وبلاگشان گذاشته اند. متاسفانه خبرگزاری فارس هم به درستی گزارش را منعکس نکرده و هم بخشی از حرف های آقای درویش را به من نسبت داده بود در حالی که من از زاویه دیگری وارد شده بودم و علیرغم قبول داشتن مباحث ایشان، این تیپ وارد شدن به بحث را به دلیل کمبود وقت در اولویت نمی دیدم.

این هم گزارشی از جلسه، قسمت خودم، اصلاح شده گزارش خبرگزاری فارس:

به گزارش فارس دلاوری دانشجوی دانشگاه تهران نیز درادامه و در پاسخ به این سئوال که آیا این سند اسلامی شدن برای دانشجویان تشریح شده است یا خیر، اظهار داشت: من مسئله را از این منظر نمی‌بینم، زیرا مسئله از جای دیگر آغاز می‌شود. هنوز همه ابعاد مسئله اسلامی شدن دانشگاه‌ها روشن و واضح نیست. هنوز معین نشده که مشکل اصلی کجاست؟  از علم است؟ از کتب درسی است؟ از نحوه برخورد با علم غربی است؟ از اساتید است؟ اگر از اساتید است از چه ناحیه ای است؟ مشکل سیاسی دارند؟ مشکل اعتقادی دارند؟ مشکل از دانشجو است؟ اگر از دانشجو است از چه ناحیه ای است؟ مشکل امنتیتی –سیاسی ایجاد کرده اند؟ مشکل اخلاقی دارند؟ مشکل علمی دارند؟

وی گفت: اینکه دانشگاه اسلامی دارای چه مؤلفه‌هایی است، باید از چهار جهت مورد بررسی قرار گیرد. اسلامی شدن باید در چهار حوزه آموزش یعنی متن و اساتید، پژوهش، پذیرش دانشگاه ها و آنچه که خروجی دانشگاه‌ خواهد بود، تعریف شود. اسلام برای این‌ها برنامه دارد و سؤال ما این است که چه مقدار برای آن کار شده است؟

این فعال دانشجویی افزود: عقلانیت، معنویت و عدالت، مولفه های جامعه اسلامی است  و لازم است دانشگاه اسلامی به عنوان قطعه ای از پازل جامعه،  این مؤلفه‌ها را در نظر داشته باشد. خروجی دانشگاه اسلامی باید انسان هایی مومن، متعهد، عقلانی، با اخلاق عدالت خواه و عادل، مردم گرا با روحیه خدمت و مجاهده، گره گشا برای مسایل مردم و کارامد برای نظام باشند.  دانشگاه اسلامی دانشگاهی است در جهت خودکفایی، مدیریت کارامد، حل مشکلات پزشکی و کشاورزی و دامداری و غیره.

دلاوری بیان داشت: امروز همه ما موافق تحول در علوم انسانی هستیم، ما با تحول در دانشگاه‌ها موافقیم زیرا علم و محیط علمی با تحول زنده است. و طبیعتا کسی که مسلمان است تحول را رنگ اسلامی می زند. ولی نگرانی ما این است که تحول در علوم انسانی به یکسری گزاره‌هایی تقلیل پیدا کند که آن گزاره‌ها لزوماً اولویت در دغدغه‌های دینی نیستند. چقدر ضرایب و اولویت ها با توجه به منظومه دین به درستی رعایت می شود؟

دلاوری در ادامه برنامه در خصوص بسترسازی‌های اجرای طرح اسلامی شدن دانشگاه‌ها اظهار داشت: به نظر من نیز این بسترسازی‌ها انجام نشده است و در این مورد منطق ها، پرسش هایی دارند که به آنها پاسخ داده نشده است.

وی در ادامه بیان داشت: دو موج اصلاح دانشگاه ها، یکی در سال های 58-61 که منجر به انقلاب فرهنگی شد و دیگری در اواسط دهه هفتاد داشته ایم که منجر به یکسری اصلاحات و عزل و نصب ها، چقدر برای این موج سومی که راه افتاده کارنامه آن دو بررسی و ثمرات و محاسن و معایب آن ها بازنگری شده. متاسفانه ثمرات عموما محدود و هزینه ها گزاف بوده است. نگرانی ما این است که به اسم تحول اسلامی و تحول انقلابی طرح های پر سر و صدا کلید بزنیم با ثمرات ناچیز و جزئی، در این صورت ذخیره فکری انقلاب را هرز می دهیم و کم کم این طرز تفکر مخاطب خود را از دست می دهد. آیات و روایات و مفاهیم اعتقادی ما داده خامند و نیاز به پردازش دارند. این پردازش الآن با مراکز مسئول و مدیریت ها و نهادهاست. چقدر این دغدغه ها وجود دارد؟

این دانشجوی فلسفه از دانشگاه تهران گفت: حضرت امام خمینی می فرمایند: با انحراف نمی شود انحراف را اصلاح کرد، مقام معظم رهبری می فرمایند: با دستمال کثیف نمی‌شود آلودگی‌ها را پاک کرد. امروز می‌بینیم در میان برخی اساتید نوعی رانت‌خواری و ویژه‌خواری وجود دارد. بنابراین آیا با این وجود می‌توان دانشگاه را اسلامی کرد؟

وی افزود: عده‌ای که با رانت و شرایط ویژه استاد دانشگاه شدند و از سوی کشورمان بورسیه کشورهای خارجی شدند، امروز چقدر پایبند به آرمان‌های انقلاب اسلامی هستند و امروز چرا باید اشتباهات گذشته را تکرار کرد؟ به قول حضرت امام با اسم رب است که اصلاح صورت می گیرد. مشکل تعهد و تخصص را شهید چمران خیلی وقت است حل کرده ایشان می‌گوید: من به تعهد ایمان دارم اما می دانم کسی که بدون تخصص مسئولیتی را بپذیرد تعهد ندارد.
وی در ادامه سخنان خود در خصوص کرسی‌های آزاداندیشی گفت: بعد از گذشت 6-5 سال از تاکید رهبر معظم انقلاب هنوز کارهای جدی و اساسی انجام نشده است هنوز فضایی بوجود نیامده است که استاد و دانشجو درباره معضلات نظام به صورت واقعی سخن بگویند. هنوز دانشجویان راجع به مسایل موهومی و غیر واقعی و یا واقعی در شرایط جامعه های دیگر فکر و بحث می کنند.

وی گفت: ‌اختلاس اخیر در کشور اتفاق افتاد، ولی ما در دانشکده‌های اقتصاد هیچ کرسی را شاهد نبودیم که علل و ریشه‌های آنرا بررسی کنند و حتی این باید قبل از وقوع این معضل در دانشگاه‌ها انجام می‌شد.



دلاوری نیز در خاتمه گفت: ‌باید فضای آزادانه در مباحث علمی و آزاداندیشی با همان تعریف شهید مطهری از ازادی که آزادی یعنی رفع موانع رشد انسان، در دانشگاه‌ها جاری شود و فضای آزادی بیان و آزادی تفکر نهادینه شود. آیا سطح آزادی بیان و تفکر در دانشگاه های ما اساسا با مناظرات علمی حضرت امام صادق(علیه السلام) و حضرت امام رضا(علیه السلام) قابل مقایسه است؟